Punktem wyjścia i główną ideą, przyświecającą pomysłowi stworzenia dokumentalnej serii, poświęconej wybranym polskim pisarzom emigracyjnym, była potrzeba konfrontacji z nieuchronnym i postępującym zanikiem obecności tych autorów w świadomości i pamięci kulturowej Polaków. Uważamy, że istnieje potrzeba ich ponownego zaistnienia w obszarze kulturalnego dziedzictwa naszego kraju, wynikająca z unikatowej wartość ich dorobku oraz szczególnej aktualności ich pisarstwa dla współczesnych.
Zrealizowaliśmy cztery pierwsze odcinki serii:
1. Sergiusz Piasecki
Polski pisarz, publicysta polityczny, oficer wywiadu, żołnierz Armii Krajowej. Piasecki pisał przede wszystkim o rzeczywistości życia na pograniczu polsko-sowieckim, ale tworzył również satyry ośmieszające “ludową demokrację”.
2. Andrzej Bobkowski
Pisarz i eseista, który niemal całe dorosłe życie przeżył poza Polską najpierw we Francji, potem w Gwatemali. Zagorzały antykomunista i krytyk Europy, autor „Szkiców piórkiem”, słynnych dzienników rowerowych spisanych w okupowanej Francji. Są one osobistym dziennikiem, gdzie znajdziemy opisane wydarzenia z rowerowej podróży z Carcassone do Paryża. Podróży, która stała się źródłem poznania świata zewnętrznego oraz przede wszystkim autora, jako siebie samego. “To jedna z najważniejszych książek opublikowanych przez Instytut (Instytut Literacki w Paryżu). I to nie tylko ze względu na jej wartości literackie, ale także z powodu zawartych w niej bardzo interesujących refleksji dotyczących oceny sytuacji politycznej po przegranej wojnie” – podkreślał Jerzy Giedroyc.
3. Kazimierz Wierzyński
(1894 – 1969 Londyn), poeta, prozaik, eseista. Studiował filozofię, literaturę i historię na uniwersytetach w Krakowie i Wiedniu. Debiutował jako poeta w 1913 r. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił ochotniczo do Legionu Wschodniego, po jego rozwiązaniu został wcielony do armii austriackiej. Od 1915 do 1918 roku przebywał w niewoli rosyjskiej w obozie jenieckim w Riazaniu. Po ucieczce stamtąd brał udział w konspiracyjnej działalności POW w Kijowie, skąd jesienią 1918 przedostał się do Warszawy i zaczął brać udział w stołecznym życiu literackim. Był jednym z współtwórców grupy poetyckiej „Skamander”.
4. Józef Łobodowski
Wiódł barwne życie buntownika i słynął z licznych awantur oraz ostrych wypowiedzi. Wybitny poeta, prozaik, publicysta i tłumacz. W swojej twórczości podejmował wątki Lublina i Lubelszczyzny. Niezrównany piewca Ukrainy, oddany sprawie polsko–ukraińskiej. Z tych fascynacji Wschodem przyległo do niego żartobliwie przezwisko „ataman Łobodi”. W jego dorobku literackim ogromne znaczenie miały przekłady utworów ukraińskich, rosyjskich na język polski. Z drugiej strony jego pobyt w Hiszpanii, gdzie pracował w Radiu Madryt, sprawił, że stał się miłośnikiem tej kultury oraz romansów i ballad cygańskich.
